Als puber was ik een behoorlijk boos en driftig mannetje.
Ik wilde heel graag aandacht, kon slecht tegen mijn verlies en schopte vaak tegen dingen aan, als ik mijn zin niet kreeg.
Dit hoorde voor een deel bij de fase van mijn leven, dacht ik, maar het heeft toch nog heel wat jaren geduurd, voordat ik mijn boosheid kon doorzien en mijn agressie beter onder controle had.
Ik wist ook niet beter. Er werd bij ons thuis nooit echt openlijk gesproken over emoties en als ik iets deed wat niet hoorde, dan kreeg ik (zo nu en dan) een klap voor mijn kop of een schop onder mijn reet, want: “Wie niet luisteren wil, die moet maar voelen!”
Het paste destijds in het oude paradigma van ‘straffen en belonen’, maar ik zou het nu niemand adviseren, omdat het alleen maar (meer) strijd oplevert en ten koste gaat van onze vitaliteit.
Bovendien zegt het vooral iets over onze eigen emotionele stress en trauma’s, als we niet gelijkmoedig kunnen blijven, wanneer anderen ons irriteren en we niet in staat zijn om kalm te blijven of assertief te reageren, wanneer een ander over onze grens heen gaat.
Ook zal het je relaties om zeep helpen, als je denkt dat je ‘het recht hebt’ om boos te blijven of altijd anderen beschuldigd of alles kort en klein slaat om erkenning te krijgen, zoals ik dat vroeger deed.
Inmiddels heb ik geleerd om mijn destructieve driften de baas te blijven en ontdekt dat je emoties kunt leren beheersen door je er niet tegen te verzetten, maar door ze toe te laten en te observeren.
Dit realiseerde ik me pas rond mijn vijfendertigste, toen ik in een stilteretraite ging zitten mediteren en erachter kwam waar mijn boosheid vandaan komt en ook wat er dan in mijn lichaam gebeurt.
En ik heb me ook gerealiseerd, hoe krankzinnig het is om anderen verantwoordelijk te houden voor hoe we ons voelen – en hoe verslaafd we zijn aan ons valse zelfbeeld – en hoe we voortdurend onze eigen angsten en onzekerheden op anderen projecteren.
Boos op jezelf
Boosheid komt niet door de buitenwereld, maar komt altijd door jezelf.
Nee, geloof me, het ligt niet aan de ochtendfile, je ongehoorzame kinderen, je opdringerige schoonmoeder of aan die incompetente collega’s.
Het zit in jou. Echt. Altijd.
Hiermee wil ik niet zeggen dat onze omgeving ons niet kan frustreren, maar als we boos worden, dan is het tijd om kritisch naar onszelf te kijken, want waarschijnlijk hebben we niet goed onze grenzen aan gegeven en één van onze belangrijkste waarden niet nageleefd.
Boosheid wordt vaak veroorzaakt door het gevoel van machteloosheid, wat al ontstaat in onze kindertijd. Het is het gevolg van angst voor het verlies van controle en het gevoel van onveiligheid.
Er zit altijd een boodschap verborgen in onze boosheid, dus onderzoek dit eens en spreek het uit.
Ga het niet rechtvaardigen of onderdrukken, maar durf het aan te kijken en toe te laten.
Anders gaat het absoluut voor een flinke emotionele kater zorgen en ten koste gaan van je relaties, want het komt er, in welke vorm dan ook, uiteindelijk toch uit.
“Where there is anger, there is always pain underneath.” – Eckart Tolle
Boosheid is niet het probleem
Boosheid is niet per definitie goed of slecht. Het gaat vooral om hoe je ermee omgaat en wat je ermee doet.
We hebben namelijk een bepaalde mate van agressie nodig om onze waarden aan te geven en ervoor te zorgen dat anderen onze grenzen respecteren.
De manier waarop de meeste mensen hun boosheid gebruiken is echter zelden constructief. Of ze zijn helemaal niet meer in staat om het te uiten.
Boosheid slaat bij veel mensen namelijk om in (onderdrukte) woede, en dat is één van de meest destructieve emoties die er is.
Woede kan uiteindelijk leiden tot verbittering en minachting voor anderen (en voor jezelf!) en de behoefte aan vergelding en wraak.
Stop! En reflecteer.
Lees die laatste zin nu nog een keer en vraag jezelf dan af: “Is dit de persoon die je wil zijn?”
Er zijn echt betere manieren om je boosheid te uiten en op een liefdevolle manier je verlangens duidelijk te maken, zonder uit verbinding te raken.
Bovendien word je er niet aantrekkelijker op als je ‘verslaafd bent aan drama’ en je niet volwassen kan gedragen.
Wat verwacht te bereiken?
Mensen gaan je echt niet met meer respect behandelen of meer erkenning geven, als je als een kind van vier volledig over de rooie gaat.
En het gaat nog veel meer ellende en klachten veroorzaken, als je boosheid blijft onderdrukken en jezelf verdrinkt in (zelf)haat.
Boos zijn of blijven lachen?
Humor is een goede remedie om boosheid tegen te gaan.
Kun jij ergens (nog) niet om (glim)lachen? Maak er dan een rouwproces van.
Het is volgens mij gezonder om ergens verdrietig over te zijn, dan uiteindelijk ‘het slachtoffer’ te worden van onze eigen woedeaanvallen. Hoe bevredigend en belonend dit soms kan aanvoelen.
Dat gezegd, kan (het uiten van) onze boosheid ook voor ons werken en in een veilige setting (en met de juiste begeleiding) ook helend en bevrijdend zijn.
De oorzaak van onze boosheid ligt doorgaans vele lagen dieper en er zit meestal meer trauma onder onze extreme boosheid, dan wat er aan de oppervlakte gebeurt.
Boosheid kan, wanneer het omslaat in woede, enorm verwoestend zijn en veel kapot maken, maar daarnaast is het is ook een bron van creatie en een heel krachtige energie, die we zouden kunnen benutten.
Er zit altijd een pijn, een onzekerheid, een angst, een verdriet of juist een diep verlangen onder onze boosheid.
Dus wat dat is, dát is de vraag.
Vind je dit artikel interessant?
Download dan net als 3500+ anderen mijn e-book en ontvang meer inzichten van mij in je mail!
LEON NAN
Vitaliteitscoach en mentor voor mannen die willen bouwen aan een bewust en beter leven.
Hulp nodig?
Wil jij meer rust in je hoofd, energie in je lijf en zin in je dagen? Then let’s talk! Klik hieronder en plan direct een vrijblijvend gesprek.