In mijn coaching heb ik het heel vaak over het belang van verbinding en het hebben van goede relaties, die ondersteunend zijn.
Hier kom ik telkens op terug, omdat het dé belangrijkste behoefte van de mens is om ons verbonden te voelen en erkenning te krijgen.
Het is een beetje vergelijkbaar met de geld-paradox die ik wel eens heb omschreven: het hebben van geld maakt ons gelukkiger, maar meer geld willen niet.
Dit geldt dus ook voor onze behoefte aan erkenning: het hebben ervan maakt je vitaler, maar de hele tijd ermee bezig zijn niet.
#ikmaakeveneenselfie
Hou van mij
Het is belangrijk voor ons om respect van onze (directe) omgeving te krijgen en om gezien en gehoord te worden, wanneer je ergens op vastloopt of niet lekker in je vel zit.
Maar het wordt problematisch, als je nooit zonder die aandacht kunt of bevestiging gaat opeisen, wanneer het jou uitkomt.
Verbinding (of respect) kun je niet claimen of afdwingen, want dit leidt altijd tot minder autonomie (en afhankelijkheid) en gaat daarmee juist ten koste van je vitaliteit en de kwaliteit van je relaties.
Als je anderen altijd de schuld geeft of opzadelt met jouw frustraties, zodra jij je kut voelt, dan maak je anderen verantwoordelijk voor je eigen emoties en je waardeloze gevoel.
Het is daarom belangrijk om je hiervan bewust te worden en naar je eigen intenties te kijken, zodra je dit doet:
“Ik hou van je” is mooi om tegen iemand te zeggen, maar als je het alleen zegt, omdat je graag wilt dat een ander het terugzegt (en jij je daardoor weer even gezien voelt en weer ontspant), dan heb je daarmee je relatie voorwaardelijk gemaakt.
Dit komt veel vaker voor dan je denkt, maar het gaat geen enkele relatie beter maken.
Het voorwaardelijk maken van je intieme relatie(s) is eigenlijk nogal ‘fucked up’ als je erover nadenkt, want hiermee maak je de relatie niet waardevol op zichzelf.
Het wordt een transactionele relatie, waarbij je de mensen in je omgeving gebruikt als middel om je eigen behoeftes te bevredigen.
Je behandelt anderen (en waarschijnlijk ook jezelf!) niet als het ‘einddoel’, maar altijd als een object of instrument voor iets anders.
Je hecht hiermee geen waarde aan de relatie, maar bent altijd bezig verwachtingen (van anderen) en aldoor op zoek naar een bepaalde uitkomst of een resultaat.
Je doet dingen niet omdat het goed is om te doen of omdat het aansluit bij jouw persoonlijke waarden, maar omdat je er iets voor terug wilt krijgen en (waarschijnlijk onbewust) een ander doel voor ogen hebt.
Je geeft niet(s) om het geven zelf, maar omdat je er wel iets terugverwacht.
Op het eerste gezicht lijken het goede gebaren, maar mensen die dit soort relaties erop na houden, doen alleen iets voor een ander, omdat ze diep van binnen denken: “What is in it for me?”
Dit is geen oprechte (lees: volwassen) verbinding, maar wat ik noem: “Vissen naar Validatie”
Het betekent dat we (onze relatie met) anderen gebruiken om ons veilig te voelen en erkenning te krijgen, wat uiteindelijk altijd ten koste gaat van onze vitaliteit.
Het is daarom belangrijk om -extreem- eerlijk naar jezelf te kijken en bij jezelf na te gaan wat jouw werkelijke intenties zijn en waar je werkelijk behoefte aan hebt (en dit ook durft uit te spreken).
Want als je dit niet weet en al je intieme relaties voorwaardelijk maakt, dan ga je vroeg of laat in de problemen komen.
Dan verlies je niet alleen de verbinding met anderen, maar uiteindelijk ook de verbinding met jezelf.
Vind je dit artikel interessant?
Download dan net als 2500+ anderen mijn e-book en ontvang meer inzichten van mij in je mail!
LEON NAN
Vitaliteitscoach voor mannen die een bewust leven willen leiden en meer standvastig willen zijn.
Hulp nodig?
Wil jij meer rust in je hoofd, energie in je lijf en zin in je dagen? Then let’s talk! Klik hieronder en plan direct een vrijblijvend gesprek.
