In mijn coaching heb ik het heel vaak over het belang van verbinding en het hebben van goede relaties, die ondersteunend zijn.
Hier kom ik telkens op terug, omdat het een van dé belangrijkste behoefte van de mens is om ons verbonden te voelen en erkenning te krijgen.
Maar wanneer je voortdurend het gevoel hebt dat je jezelf moet bewijzen en altijd op zoek bent naar de waardering van anderen, dan ontstaat er een probleem.
Het is vergelijkbaar met de geld-paradox die ik al eens heb omschreven: ‘Geld hebben maakt ons gelukkiger, maar meer geld willen niet.’
En dit geldt dus ook voor onze behoefte aan erkenning:
‘Gewaardeerd worden door onze (directe) omgeving maakt ons vitaal en veerkrachtig, maar voortdurend streven naar waardering en succes niet.’
Voorwaardelijke relaties
Het is belangrijk om je gesteund te voelen en gehoord te worden, wanneer je ergens op vastloopt in je leven of niet lekker in je vel zit.
Maar het wordt problematisch, als je nooit zonder die aandacht kunt en altijd de bevestiging bij anderen zoekt.
En als je anderen de schuld geeft of opzadelt met jouw eigen emoties en frustraties, dan maak je anderen verantwoordelijk voor je eigen leven en dit gaat altijd ten koste van je vitaliteit en de kwaliteit van je relaties.
Dit is wat mensen in voorwaardelijke en emotioneel afhankelijke relaties doorgaans doen.
Het is ontzettend belangrijk om iets voor anderen te doen en waardevol om mensen een compliment te geven, maar het is niet gezond als je het zegt, omdat je er eigenlijk iets voor terug wilt of graag wilt dat de ander het terugzegt (en jij je daardoor weer even gezien voelt).
En zo zijn er nog talloze voorbeelden, die we zien in zogenaamde ‘voort-wat-hoort-wat’ relaties, die niet gebaseerd zijn op wederzijdse autonomie en oprechte wederkerigheid.
Het voorwaardelijk maken van je relaties is behoorlijk ‘f*cked up’ als je erover nadenkt, want hiermee maak je ‘de relatie’ en ‘de ander’ niet waardevol op zichzelf.
Hierdoor wordt het een transactionele relatie, waarbij je mensen (en daarmee ook jezelf!) niet waardeert als mens, maar ze min of meer gebruikt als een instrumenteel stuk ‘gereedschap’, om je eigen behoeftes te bevredigen.
• Je behandelt anderen hiermee als een object en gebruikt ze als middel voor iets anders.
• Je hecht hiermee geen waarde aan de relatie zelf, maar bent altijd bezig met de verwachtingen (van anderen) en aldoor op zoek naar een uitkomst of een bepaald resultaat.
• Je doet dingen niet omdat het aansluit bij jouw principes en jouw persoonlijke waarden, maar omdat je er iets externs voor terug wilt krijgen en (onbewust) een ander doel voor ogen hebt.
• Je geeft niet(s) om het geven zelf, maar omdat je eigenlijk iets terugverwacht.
Op het eerste gezicht lijken het goede gebaren, maar mensen die dit soort relaties erop na houden, doen alleen iets voor een ander, omdat ze diep van binnen denken: “What is in it for me?”
Dit is een manier van denken die niet duurzaam is en op de lange termijn zelfs schadelijk is en destructief.
Het zijn emotionele copingstrategieën, die we allemaal in meer of minder mate gebruiken, om ons veilig te voelen en egoïstische manipulatietechnieken om meer macht, controle en erkenning te krijgen.
Dit is geen echte (lees: volwassen) verbinding, maar wat ik noem: “Vissen naar validatie”
Het is daarom belangrijk om dit bij jezelf te ontdekken en na te gaan wat jouw werkelijke intenties zijn in jouw relaties.
Want als je al je relaties voorwaardelijk maakt, dan ga je vroeg of laat in de problemen komen.
Dan verlies je niet alleen de verbinding met anderen, maar uiteindelijk ook de verbinding met jezelf.
Vind je dit artikel interessant?
Download dan net als 3000+ anderen mijn e-book en ontvang meer inzichten van mij in je mail!
LEON NAN
Mentor en motivator voor mannen die willen bouwen aan een bewust en beter leven.
Hulp nodig?
Wil jij meer rust in je hoofd, energie in je lijf en zin in je dagen? Then let’s talk! Klik hieronder en plan direct een vrijblijvend gesprek.
